poniedziałek, 28 grudnia 2015

Polska vs Reszta Świata


Samolot wylądował bez oklasków. Zastanawiam się, czy powinienem cieszyć się, że polscy pasażerowie wyzbyli się tego szeroko obśmiewanego zwyczaju czy raczej poczytać to za wyraz niezadowolenia spowodowanego kilkuminutowym opóźnieniem względem rozkładu. Po wyjściu na płytę lotniska spostrzegam, że obsługa portu lotniczego w Modlinie kieruje wysiadających do niewielkiego terminala jakąś okrężną drogą wiodącą wąską, brukowaną alejką. Szum samolotowych silników miesza się z terkotem dziesiątek walizek, których kółka niechętnie podskakują na niewielkich płytkach chodnikowych. Wstyd mi trochę przed poznaną podczas lotu współpasażerką z Grecji, że lotnisko pragnące uchodzić za drugi po Okęciu stołeczny port lotniczy już na starcie serwuje nam taki bubel. 

sobota, 19 grudnia 2015

I am just a passerby


Pan jadący białym miniwanem ewidentnie dokądś się śpieszy. Pani w srebrnej vectrze co chwilę nerwowo spogląda na zegarek. Pięcioosobowa rodzina w granatowym kombi najpewniej myśli już o kolacji. W ślad za nimi mknie kolejnych kilkanaście aut. Mnie tymczasem pozostają dwie możliwości: czekać cierpliwie na skraju przejścia dla pieszych i obserwować twarze ignorujących moją obecność kierowców albo zaryzykować i zdecydowanym krokiem wtargnąć na jezdnię. 

sobota, 12 grudnia 2015

Das ist nur noch ein anderes Schloß


Przejechać całą trasę autobusem miejskim od pętli do pętli, a potem jeszcze w drugą stronę, albo lepiej wsiąść do pociągu na początkowej stacji i pokonać nim cały dystans... Nie wiem, skąd się biorą dziecięce marzenia tego typu, ale wiem już, że nie jestem jedynym, który takie miewał. Pamiętam, jak w liceum dwoje moich znajomych, zaopatrzonych w bilety miesięczne, postanowiło jeździć autobusem w tę i we w tę aż im się znudzi. Niestety, tuż przed rozpoczęciem drugiego okrążenia kierowca wyprosił ich z pojazdu. Formalnie rzecz biorąc, chyba nie miał do tego podstaw, ale w tej chwili to i tak bez znaczenia. Rzecz w tym, że wciąż przypominają mi się owe marzenia sprzed lat, a czasem nawet udaje mi się je (choćby w części) zrealizować. Dokładnie takim sposobem znalazłem się na wschodnim krańcu linii nr 1 kolońskiego metra – w Bensbergu.

piątek, 4 grudnia 2015

Weihnachtsfeier GmbH


Na miejskich placach rozkwitły bożonarodzeniowe jarmarki, lodowiska i inne przedświąteczne atrakcje. Witryny sklepowe jak na zawołanie zapełniły się mikołajami, aniołkami i kolorowymi bombkami. Nieodłączne "niemcodisko" dobiegające przy każdej okazji z głośników tym razem wzbogaciło spektrum aranżacji o charakterystyczne dzwoneczki. Mój szef tymczasem poczuł się w obowiązku rozesłać wszystkim osobom w biurze kolejnego maila, w którym uprzejmie informuje zagranicznych pracowników, że w Niemczech adwent traktuje się serio, a nie jak w krajach anglosaskich, gdzie królują komercja i kicz. Instynkt podpowiada mi jednak, że są to raczej jego (nomen omen) pobożne życzenia.