sobota, 6 czerwca 2015

Nieznośna lekkość pyłków

Czerwiec przyniósł nowe: pierwszy upalny dzień, pierwszą nocną burzę i pierwszą inwazję traw. Nowa melodia dnia: Smarkasz Ty i smarkam ja. Pociągając zakatarzonym nosem, wymieniam porozumiewawcze spojrzenia z kolegami w biurze. Jeden z nich ma szczęście – "jego" trawy pylą tylko dwa tygodnie. Drugi przez cały rok nie jada surowych orzechów ze względu na częstą reakcję krzyżową. Trzeci dodaje, że jego dziewczyna w czerwcu łyka dwie tabletki każdego wieczora, by móc w nocy w miarę swobodnie oddychać przez nos, choć w jej rodzinnym kraju na południu Europy ani razu nie zaznała alergii. Szef kwituje sprawę stwierdzeniem, że w tym regionie trawy dają się we znaki jak mało gdzie. Nic dziwnego, że chusteczki higieniczne sprzedają w Niemczech w opakowaniach po 150 sztuk. Na dodatek są tak mocne, że nieopatrznie pozostawione w kieszeniach wrzuconych do pralki spodni, nie rozpadają się na setki uporczywych ścinek, ale pozostają w jednym kawałku.

Internet podpowiada, że pylenie traw najłagodniej przetrwać można nad Morzem Śródziemnym i wysoko w górach. Obracam więc posłusznie nos w stronę Alp – gdzieś tam na południu, daleko za horyzontem. Na próżno.

Pomyśleć, że kiedyś czerwiec zaczynał się Dniem Dziecka.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz